همه انسان ها به صورت ذاتی و طبیعی به زیبایی گرایش دارند و به سمت آن كشیده می شوند. زیبایی امری است كه هرگز هیچ یك از فیلسوفان و دانشمندان نتوانسته اند به تعریفی یكسان از آن دست یابند. علت اصلی این امر هم نسبی بودن امر زیبایی است.

به بیان دیگر چون زیبایی امری نسبی است تعریف آن از دید هر فردی به چیزی خاص اطلاق می گردد. در واقع زیبایی از دید افراد متناسب با نوع نگاه و تفكرشان متفاوت است. ممكن است فردی امری یا شی را زیبا بنامد در حالیكه دیگری همان امر یا شی را نه تنها زیبا ندانسته بلكه زشت بداند. اما به هر صورت توجه به زیبایی و تمایل آن در همه انسان ها وجود دارد. یقینا این رغبت و تمایل به داشتن زیبایی ها در امر مهمی چون ازدواج هم برای افراد نمود پیدا كرده و آنها را به انتخاب همسری زیبارو ترغیب می نماید.

مطمئنا دوست داشتن و به دل نشستن چهره و ظاهر همسر یكی از مهمترین اصول ازدواج است. زیرا زن  مردی كه با هم ازدواج می كنند علاوه بر همه چیز باید نسبت به ظاهر یكدیگر نیز تمایل و علاقه داشته باشند و یكدیگر را تحمل ننمایند. اهمیت این امر تا به جایی است كه بزرگان از قدیم الایام از ضرب المثل «علف باید به دهن بزی شیرین بیاد» بسیار استفاده می كردند.

به خاطر همین دلایل است كه افراد باید قبل از ازدواج ابتدا به تعریفی از زیبایی از نظر خود دست یابند و سپس براساس تعریف به دست آمده شخصی را به عنوان همسر دلخواه برای خود انتخاب نمایند. توجه وی ‍ ‍ ژه به برخی نكات در این راستا نیز لازم به نظر می رسد.

در ادامه مطلب...